آموتخانه، یادگاری از تاریخی کهن

آموتخانه، مجموعه ای تاریخی و فرهنگی در روستای میلک در منطقه الموت غربی است که با تلاش یوسف علیخانی، نویسنده، برای رسیدن به آرامش و قدردانی از فرهنگی که در آن بالیده و داستان هایش بر مبنای این فرهنگ و این مردم، رخ نموده، بنا شده است.
گفتگوی خبرنگار نشریه  کاسپین با  یوسف علیخانی، مبتکر ِ آموتخانه را می خوانید:

جمع کردن پیشینه گذشتگان و فرهنگ‌ها و آداب و سنن کاری سخت و دشوار است که جمع‌آوری آن ذوق و انگیزه فراوان می‌خواهد...

این روزها انگار میلک من فقط یک دلسوز دارد که تمام یادگاری های قدیمی را در یک اتاق بر در و دیوارش کوبیده است...
ای کاش کمی بزرگتر از این بودم...
ای کاش یک دهه پنجاهی بودم تا بتوانم همانند الان گذشته زیبای روستایم را ثبت کنم و به آیندگان نشان دهم که این روستا زمانی خیلی سرزنده بود...

میلک نام روستایی ست در الموت رودبار قزوین. اول بار نامش را در نقدی که بر رمان " بیوه کشی" نوشته شده بود خواندم. با " یوسف علیخانی" نویسنده ی این رمان خوش اقبال، آشنا شدم و مشتاق خواندن داستانهایش. مجموعه داستانهای کوتاهی که حکایت از سالها تلاش نویسنده دارد برای روایت انسانیت در قالب سنت‌ها و باورها. میلک، لوکیشن همه ی داستانهای یوسف علیخانی ست. اما بارها از گوشه و کنار شنیده بودم که میلک داستانهای او با میلک واقعی توفیر دارد.
تابستان گذشته، میلک برایم یک موقعیت مکانی خیلی دور و در عین حال خیلی نزدیک بود برای اینکه با قدم بخیر مادربزرگ من بود"، " اژدهاکشان" و " عروس بید" آشنا شوم. قرابتی غریب آشنا با دختران میلکی.

«آموتخانه» بر وزن مکتبخانه، خانه مردم و خانه رفتگان است. «آموت» به معنی آموخت، رویکرد مردم در تمامی ریزوبم زندگی است و آموتخانه، نشانه ای برای آنچه از آن ها بر جای مانده.

این بنا با یاد زنده یاد استاد «ولی محمد علیخانی» و شادی روحش و تمامی رفتگان میلک و رودبار و الموت برپا شده.

مهندس معمار: منصور علیخانی / نجاری و بازسازی ابزارآلات سنتی: محسن علیخانی / بازسازی عکس ها و طراح آرم آموتخانه: ناصر نصیری

آموتخانه، یادگاری است از «یوسف علیخانی» برای رسیدن به آرامش و قدردانی از فرهنگی که در آن بالیده و داستان هایش بر مبنای این فرهنگ و این مردم، رخ نموده است.

آغاز بنا: 5 خرداد 1392 / نمایش: نوروز 1395